U heeft het nieuws vast wel voorbij zien komen: de nieuwe landelijke kwaliteitsindicatoren voor de verpleeghuiszorg zijn geformuleerd. Ik weet het, een draak van een zin maar belangrijk om te melden want één van deze indicatoren gaat over eten en drinken. Op landelijk niveau hebben we met elkaar bepaald dat, wanneer je in een verpleeghuis woont, aandacht voor een smakelijke maaltijd belangrijk is en bijdraagt aan een plezierige dag.
Wat houdt dit concreet in? Vanaf dit jaar moeten medewerkers van zorgorganisaties één keer per half jaar het gesprek met de bewoner aangaan over eten en drinken in de breedste vorm en de resultaten gaan registeren.
In de vorige Uitblinkers schreef ik over de gepureerde maaltijd in de verpleeghuiszorg, of eigenlijk over de vaak gebrekkige kwaliteit en presentatie ervan. Misschien hebben jullie, net als ik, tijdens de feestdagen de sociale media een beetje gevolgd. Ik heb heel wat foto’s van kerstmaaltijden voorbij zien komen, waaronder maaltijden voor bewoners van het verpleeghuis. Ik moet zeggen: er zijn prachtige en restaurantwaardige maaltijden geserveerd. Hulde aan deze koks met hart voor hun vak!
Naast deze mooie plaatjes zag ik rond de kerstdagen ook een aantal foto’s passeren van borden gevuld met een onduidelijke smurrie. Mijn hart huilde van de gemiste kans om tijdens de kerst mensen met een slikprobleem te kunnen laten genieten.
Graag gebruik ik deze column dan ook als een oproep. Zie het verplichte gesprek over eten en drinken en de daarbij behorende registratieplicht alsjeblieft niet als het zoveelste moetje. Zie het als een kans om werkelijk bij te dragen aan leefplezier. Ontdek je door deze gesprekken dat het echt beter kan? Ga dan aan de slag, ondersteun, train en faciliteer de medewerkers die koken, want dan werpt zo’n kwaliteitsindicator werkelijk z’n vruchten af.
Deze column, geschreven voor het coronatijdperk, verscheen in Uitblinkers 13. Met haar bedrijf Bossert Kookwerken verzorgt en ontwikkelt Lisette Bossert trainingstrajecten.
