Een artikel over toetjes! Mijn hart gaat sneller kloppen. Al sinds mijn jonge jaren is het nagerecht voor mij veruit het belangrijkste onderdeel van een maaltijd. Dat hoeft overigens helemaal geen overdreven luxe of bijzonder dessert te zijn. Van gewone gele vla of rijstepap tot zelfgemaakte griesmeelpudding, ik kan er enorm van genieten. Voor mij is het nagerecht echt de kers op de taart.
En als het een keer wel heel bijzonder en exquise is, mag dat natuurlijk ook. De kansen om rijke smaken en voor mij nieuwe creaties te proeven, laat ik niet snel voorbijgaan. Maar daarbij heb ik wel één belangrijke voorwaarde: het moet zoet zijn en zoet klinken. Niet zoet? Dan is het voor mij geen toetje. Stellig? Jazeker, maar wat wil je… Wat een ‘toetjesboer’ niet kent…
Niels Majoor, werkzaam in het Flevoziekenhuis, won met zijn team De Gouden Dessert Lepel in de finale van het Beste menu van de Zorg 2019. Dat deden ze met een Appelbietjestaart met sinaasappelvenkelroom. Tsja…, dat zou zomaar lekker kunnen zijn. Maar als ik even verderop lees dat hij bezig is met een koude wortelsoep voor de fotoserie ben ik eigenlijk meteen klaar. Dat kan niet lekker zijn, zeker niet als dessert!
Zijn uitspraak “Zoet overheerst vaak. Dat maakt het allemaal een beetje voorspelbaar. Als je groenten gebruikt en je weet de juiste balans te vinden kun je verrassen.” helpt ook al niet! Hoezo, zoet is voorspelbaar?!? Dat hoort bij een toetje!
Maar goed, mijn mening en smaak is enkel en alleen van mij, dus laat ik niet te snel oordelen. Als ik de reacties van de proevers lees, moet ik mijn vooroordeel misschien toch wat herzien. En ook de ingrediënten bieden perspectief. Witte chocolade, banaan, peer, karamel, honing…
Misschien moet deze ‘toetjesboer’ zich niet te snel laten afschrikken door een naam en toch wat vaker proeven wat hij niet kent…
Deze column van Geert Hilferink verscheen in Uitblinkers 12. Zijn volgende column wordt gepubliceerd in Uitblinkers 13 dat op 10 maart verschijnt.
