column Monique Willemse
Ons lokale ziekenhuis is zeer actief zichzelf aan het heruitvinden
op het gebied van gastvrijheid. Zo opende er vorig jaar een
chemotuin waar je kunt kuren in de prachtige bosrijke buitenlucht
en is recent ook een mooie groene kas geopend waar patiënt en
bezoeker heerlijk kunnen verpozen.
Ik had het nog niet ervaren als ik niet na drie ziekenhuisverblijven van een dierbare opeens mantelzorger was geworden. In haar gastvrijheidsambitie
was deze zorginstelling echter vergeten de specialist mee te
nemen. Hij bleek geoefend in leeftijdsdiscriminatie en blonk
in zijn contact met een oudere en kwetsbare patiënt uit in
onbeschrijflijke lompheid.
Na een wachttijd van 5,5 week werkte hij ons binnen 5 minuten
de behandelkamer uit omdat hij oordeelde dat het geen zin had
om iemand van over de tachtig te behandelen. Interessant, in
een vergrijzende samenleving. Geërgerd voegde hij ons in de
deuropening toe dat hij ‘verpleeghuisartsen ook al had gezegd
geen oude mensen meer naar hem door te sturen’.
Uit rondvraag blijkt dat de stuitende bejegening door deze
specialist al langer bekend is bij de huisarts en op Zorgkaart
Nederland. Wat bezielt de Raad van Bestuur om signalen dat
een specialist niet met zijn patiënten kan omgaan te negeren?
Waarom stuurt de directie deze specialist niet op training?
Want zo wordt het werk van de vele wél gastvrije artsen en
zorgmedewerkers elke dag tenietgedaan.
Zelf zijn wij uiteindelijk maar uitgeweken naar een privékliniek.
Efficiënt, persoonlijk, effectief en gastvrij. Een warm bad. Wilt u
ook uw zorgorganisatie ‘heruitvinden’, leer uw rare snijbonen dan
met empathie luisteren, samenvatten, doorvragen en echt praten
met de patiënt én diens mantelzorger.
Deze column verscheen in Uitblinkers 8. Haar nieuwste column ‘Moederfiguur als nieuwe functie’ verscheen in Uitblinkers 12.
Visieontwikkelaar Monique Willemse van MOMOKO is gespecialiseerd
in gastvrijheid, eten & drinken in ziekenhuizen en ouderenzorg.
