Sommige kinderen in het Prinses Máxima Centrum voelen zich te ziek om iets te willen eten of drinken. Ze kampen met kanker en dan is de eetlust soms ver te zoeken. Maar eten en drinken zijn wel belangrijk.
Een patiëntje liet aan gastvrouw Anita Hendriks (foto) weten dat hij niks wilde drinken. “Ik heb hem toen een beker met niks erin gegeven, keurig afgeplakt. Hier heb jij een bekertje niks, zei ik. En toen kwam toch die glimlach. De volgende ronde dronk hij wel wat. Dus ik denk dat mijn bekertje niks geholpen heeft.”
Elk slokje, elk hapje, elke glimlach bij een kind is er een, zegt Anita. “Je wilt dat ze eten, dat ze drinken, anders moeten ze aan de sondevoeding en dat is geen pretje. Als de kinderen nee zeggen, zeg ik: nee, heb ik niet, nee is uitverkocht.”
“En als ze dan wat bijzonders willen hebben, poffertjes of kipnuggets bijvoorbeeld, zorg ik daarvoor. Doe mij maar een poffertje, zei een jongetje. Ik gaf hem er drie en ja, hij at ze op. Dat zijn leuke dingen.”
En als de patiënt toch niets wil? “Ik blijf praten. Hoe verdrietig de omstandigheden ook zijn, je moet het grappig maken en proberen om kinderen aan het eten te krijgen, ondanks alles.”
De volledige reportage over eten en drinken in het Prinses Máxima Centrum tref je aan vanaf pagina 16 in Uitblinkers 30.
